*مادر شهید بعد از 30 سال هنوز چشم به راه است*

+ *شورای امنیت پیش نویس قطعنامه جمع بندی مذاکرات هسته ای ایران و5+1 را تصویب کرد*
+ *عید مبارک*
+ *در این دنیای دشمنی و قدرت طلبی خنده و اخم هم جای خود و زمان خود را دارد مثل لبخندهای معروف آقای ظریف...تقدیر و تشکر هم ادابی دارد مثل رفتاری که ایشان کردند...اگر اتحاد که رمز پیروزی هر امتی هست با هر حرکت بی منطق و محاسبه نشده ای خدشه دار شود تمام اجرهای چیده شده به زمین خواهد ریخت...*
+ *نکته :با اینکه امریکاچند ساعت قبل یه بمب اتم جدید ازمایش کردچرا بعضی ها اسراربه شلوغ کاری و جشن دارن؟به عقیده بنده ما باید ضمن قدردانی از سربازان سنگرهای دیپلوماسی حواسمون به گستاخ شدن دشمن باشه نتیجه این همه تلاش یکی دو ماه دیگه به ثمر میشینه که ممکنه با تندروی و شتابزدگی تمام اجرهای چیده شده به زمین بریزن الان فقط یه بیانیه صادر میشه(گرچه مهم هست) ولی هنوز هیچ لزوم اجرایی نه برای ماداره نه غرب*
+ *سلام سحربخیر عبادتاتون قبول باشه*
+ حضرت رسول ص اموال خود را با زکات محفوظ نگاه دارید و بیمارانتان را با صدقه دادن درمان کنید و به هنگام سختی و گرفتاری به دعا روی آورید..عیدتون مبارک
+ *سال جدید مبارک @};-اگر خدا بخاد همه اوقاتتون با روحیات خوب و حس شیرین یه زندگی ``گلبرگی`` تا آخر سال و همیشه عمرر همراه باشه@};- ...*
+ *با سلام ... سید صادق طباطبایی از ذخایر انقلاب و از یادگاران بزرگانی چون امام موسی صدر ?شهید چمران و همواره در کنار نهضت و انقلاب بود در گذشت ایشان را به همراهان و دوستداران و خانواده ایشان تسلیت عرض کرده و شادی روح ایشان را از خداوند متعال خواستارم...*
+ *سلام دوستان ...‌‍ یه کمک لطفا ...با تلفن همراه چطور میشه مطلب کپی پیست کرد که خطا نده؟*
+ **با سلام‍ در نظر دارم بعد از مدتی که نبودم از امروز فقط مطالب مربوط به جشنواره فیلم عمار رو بذارم ...لذا اسم وبلاگ هم با نظر دوستای عزیزم عوض میشه. ...با تشکر از توجه تون...(پیامنمای جامع سابق)*

*مادر شهید بعد از 30 سال هنوز چشم به راه است* غلامرضا مقدس 91/10/5:: 10:33 ص

برای برگزاری یادواره شهید «بهنام سماوات» تصمیم گرفتم با خانواده‌اش ارتباط برقرار کنم تا اگر بشود یادواره را در منزل شهید برپا کنیم؛ از طریق وصیت‌نامه آدرس خانه‌اش را یافتم، برایم خیلی جالب بود که بعد از 30 سال خانه‌شان در همان نشانی پشت پاکت بود؛ یک روز به همراه دوست و همرزمم به منزل مادرش رفتیم؛ دیدیم مادر شهید بیمار است و روی تخت خوابیده و یک پرستار از او مراقبت می‌کند؛ از دیدن این صحنه بسیار متأثر شدیم اما تأثرمان زمانی بیشتر شد که فهمیدیم مادر هنوز چشم‌انتظار فرزند شهیدش است، برای این مادر به جای پیکر فرزندش، گل تشییع کرده بودند؛‌ آن موقع فهمیدم چرا بعد از 30 سال آدرس خانه تغییر نکرده است؛‌ مادر چشمش می‌ترسیده که نکند خانه را عوض کند و بهنامش بیاید و ببیند کسی منتظرش نیست؛ مادر دائم می‌گفت «انتظار خیلی سخته مامان جان، خیلی سخته....». یکی از دوستان در باکس نظرات، یادی از شهدای گردان غواصی کرده بود و نام بهنام را هم برده بود؛ برایش نوشتم:

سلام جان من

چه نام‌هایی را آوردی ...

گفتی بهنام و بر جانم آتش نهادی

چند روز پیش با علی آرام، به دیدار مادر پیرش رفتیم

تصویر بزرگی از بهنام بر بالای تخت مادر بود و رعشه‌های گاه و بی‌گاه بیماری پارکینسون آزارش می‌داد...

اما انگار مادر خودم بود، عزیز بود، مادر همرزم شهیدمان...

می‌دانی که بهنام در کربلای چهار جاودانه شد...

نه پیکری نه حتی پلاکی..

برای مادر... گل... تشییع کرده بودند...

نمی‌دانی چگونه، این مادر، هنوز چشم به راه آمدن بهنام بود...

شاید بعد از این همه سال به همین خاطر هنوز خانه‌اش را عوض نکرده بود.

شاید می‌خواست بهنام ساک بر دوش، بعد از این همه سال باز برگردد...